Die Groose Flut

Pisałam o nich przy okazji Bienale Ilustracji w Bratysławie: laureatki Grand Prix EVELYNE LAUBE i NINA WEHRLE. Nie dawały mi spokoju. Dzięki wymianie ponadgranicznej (dziękuję Aniu!) mam w domu - drugi dzień -  Genesis. Księga Rodzaju, Rozdział 6-9. POTOP.

Evelyne Laube i Nina Wehrle. Jurorzy o ich pracach mówią: niepokojące. Badające, a może przekraczające granice tego, czym jest książka. I ilustracja. Być może nie są łatwe dla dzieci (ocena większości). Raczej nie chowam książek przed dziećmi. A po fascynacji sześciolatki widzę magnetyczną siłę - formy, rozmachu, tematu, niuansów, wątków i przekory w interpretacji biblijnych wątków.

Maaaaamo! Tutaj pomagają pięć słoni (brzmienie oryginalne)... Więc jak?! Słonica-samiec, słonica-samiec, słonica? Czy samiec? Albo słonica, słonica, słonica, samiec, samiec?! Badamy rozbieżności ze znaną wersją opowieści o Noe, pochłania nas mroczna (ołówkowa) i groteskowa wizja (ach te pomocne kościotrupy...). Co rusz odkrywamy ukryte - wrysowane tajemnice i zagadki.
Ja - na osobności - podziwiam przemyślane elementy tej układanki (jakże pociągające odkrywanie jej zwartości!), przewijające się motywy wody, grzechu, zagłady i nadziei. Śledzę przekorne kierunku, w jakich wysyłają swoich bohaterów Evelyne Laube i Nina Wehrle.
Nie dają mi spokoju.

 

Nie będę już więcej złorzeczył ziemi ze względu na ludzi, bo usposobienie człowieka jest złe już od młodości. Przeto już nigdy nie zgładzę wszystkiego, co żyje, jak to uczyniłem. 22 Będą zatem istniały, jak długo trwać będzie ziemia: siew i żniwo, mróz i upał, lato i zima, dzień i noc"

Rdz 8, 6-13. 20-22 Koniec potopu i wyjście z arki