Mały manipulator

Ta książka to miłe zaskoczenie. Że jednak można o czymś ważnym, że można próbować nie dopowiadać wszystkiego i kadzić oczywistościami,  że można zrobić książkę o istotnym problemie bez zbytniego dydaktycznego smrodku...  Nawet jeśli chce się zacząć rozmawiać z małym dzieckiem.

Wróżka w łaźni "Długie życie"

W polskich internetach piszą o niej "pisarka i ilustratorka", "animatorka i lalkarka", że "dba o najmniejszy detal" i że jej prace zapadają w pamięć. Kwiaty Orientu wydały jej "Księżycowy sorbet", tłumacząc, że oprócz pieczołowicie wykonanej i pomysłowo sfotografowanej scenerii, mieści się w tej przestrzeni jeszcze koreańska legenda. Beak Heena (lub Heena Beak po europejsku), jedna z najpopularniejszych obecnie autorek w Korei Południowej.

Na dzisiejszy Strajk dla Ziemi

Jedna z moich koreańskich nowości. Upolowana na półce z "bestsellerami" w największej seulskiej księgarni. Zadanie raczej dla myślących - i nie o tym, że zajmujemy się "wymyślonym problemem"... jak twierdzi jedna z Pań u władzy zwanych "kuratorem oświaty"
Opowieść o pewnej cywilizacji. Właściwie nie potrzeba słów. Raczej refleksji i działań.
Na dzisiejszy Strajk dla Ziemi.

W poszukiwaniu inspiracji

"Dlaczego nie czytają" - to temat zadany przez organizatorów Forum dla bibliotekarek i bibliotekarzy w Suncheon, słynącym w Korei Południowej jako "miasto bibliotek". Suncheon to wzorzec uczynienia z bibliotek prężnie działających ośrodków życia kulturalnego i społecznego. Miałam zaszczyt być gościem Forum i dzielić się swoimi doświadczeniami, przemyśleniami o tym, jak działa w Polsce animowanie czytelnictwa i życia kulturalnego dzieci i młodzieży. A także mówić o wyzwaniach z jakimi mierzymy się wobec nie-czytania przez młodych.

Czego potrzebują dzieci w teatrze?

Tydzień intensywnych relacji, jedenaście obejrzanych/doświadczanych konkursowych spektakli, godziny szukania  sposobów na uruchomienie pytań, refleksji... Wczoraj zakończył się IX Międzynarodowy Festiwal Teatralna Karuzela a ja dziś  zbieram siły po intensywnych doświadczeniach pracy z Młodym (dziecięco-młodzieżowo) Jury Festiwalu... Było super! I istotnie!!

fot. HaWa Teatr Pinokio w Łodzi

Teatralna Karuzela 2019

Poza Rozkładem już od jakiegoś czasu romansuje teatralnie i momentami ma wrażenie, że "teatr dla dzieci i młodzieży" mówi odważniej i dotyka istotniejszych spraw niż pozostałe teksty kultury. A jeszcze ciekawszą sprawą jest możliwość uczestniczenia w festiwalach...

Z "Teatralną Karuzelą" pracuję już sporo, więc trudno o obiektywizm z punktu widzenia kuratorki, organizatorki, a w tym roku - opiekunki towarzyszącej "dziecięco-młodzieżowemu" Jury.
Apeluję: warto zajrzeć - choć do programu, a jeszcze bardziej - zmobilizować się do uczestnictwa - w spektaklach, warsztatach, wydarzeniach towarzyszących.

Widziałam wiele i wierzę, że bycie i działanie daje poczucie szczęścia i satysfakcji, choćby z tego, że razem z dzieckiem jesteśmy w innej relacji w rozmowie o świecie.

W tym roku hasło przewodnie festiwalu nieco lżejszego kalibru,  bo Teatralna Karuzela "kręci się" wokół opowieści i narracji. Polecam Waszej uwadze także nową jakość: możliwość skonfrontowania się z działaniami performatywnymi (związanymi z ruchem i tańcem) dla młodych widzów/uczestników/współtwórców. W programie miasteczka festiwalowego w łódzkim parku "Źródliska" jest instalacja REFLECTIONS i wiele warsztatów o języku i możliwościach naszego ciała. Dobrze jest pobyć ciałem, zamiast bycia "tylko głową".

Anna Kamińska/ Przemysław Degórski REFLECTIONS from Anna Kamińska on Vimeo.


A kto nie chce, nie ma małoletnich lub wysyła dzieci daleko, niech przybywa sprawdzić jak współcześni twórcy podejmują temat "gry w teatr". Festiwal "Teatralna Karuzela" to też festiwal dla całkiem dużych i (nie)poważnych. Tym kategoriom widza polecam m.in. ,,Barona Münchhausena” Teatru Animacji z Poznania. Fascynujące są wyniki wyszukiwania i obrazy, które dają wyobrażenia o tym, jak temat "wszech-łgarza" (czy "post-prawdy?) podejmuje teatr...

I na koniec z poleceń jeszcze premierowy projekt "IMPRO NA 4": interdyscyplinarne działanie artystyczne rozpięte pomiędzy muzyką (Czesław Mozil), grafiką -komiksem (Daniel Chmielewski) i sztuką aktorską (Matylda Damięcka, Maciej Nawrocki), pod wodzą mistrza ceremonii i słowa (Majster Fabula: Jakub Snochowski). 

CAŁOŚĆ PROGRAMU: Festiwal Teatralna Karuzela. Przybywajcie do Łodzi!

Rok, w którym nauczyłam się kłamać

Do dziś pamiętam to uczucie, kiedy niedługo po 10-tych urodzinach przestałam umieć się bawić. Nie potrafiłam już wierzyć, pomimo usilnych próśb młodszego rodzeństwa, w zwielokrotnione, bajkowe scenariusze. Dotarło do mnie, że żyję teraz już tylko w jednym świecie. Może było to uczucie  suche i bolesne , może rozczarowujące, a może to była tylko konstatacja "tak już jest".  Ale ten moment  - to wrażenie – wróciły do mnie podczas lektury „Roku, w którym nauczyłam się kłamać”.