Jak dwie krople wody

Była sobie raz kraina – wprawdzie nie wiadomo gdzie,

Lecz wiadomo, że naprawdę to krainy były dwie.

Tak podobne jak dwie krople wody z mórz.

Jedna zwała się Tu, druga  Tam. No cóż.

Tu – kombinowali, tam – obgadywali.

Tu – sobie paplali, Tam – się oburzali.

I tylko dzieci całkiem małe

W przyjaźni żyły doskonałej.

Lecz wśród dorosłych drobne kłótnie

Kończyły przyjaźń absolutnie.

Tam przeciw Tu. Na śmierć i życie.

Czy uwierzycie?

Ale patent!

Którędy do gwiazd?

Potencjalny >>biały kruk<< (choć seria - czarny koń)!

Zapiski babci, Zapiski dziadka

Złotouste zero w zenicie

Zamknęłam ubiegły rok odcięciem się, wylogowaniem, być może – ucieczką od wirtualnego świata  i praw nim rządzących.  Nie mogłam przemóc się, aby Nowy Rok otwierać zestawieniami, rankingami i podsumowaniami (tak, tak, wiem o tym jak to działa na liczniki statystyk)*. Wierzę w to, że każdy ma prawo do własnych sympatii, „momentów życiowych” i niezrozumienia. Próbuję jednak to ostatnie, swoje prywatne, przeanalizować. Może ktoś mi pomoże?

Zuza i sukienka dla Maksa

Większość dorosłych zobaczy (przestraszy się?) w tej książce chłopca w różowej, „maksymalnie księżniczkowej”, sukience. Ale o co tak naprawdę chodzi w tej historii?  

Noworocznie

Po świętach, w trakcie i przed świętami. W Nowym Roku: Pamięci o tym, że trudy (podobno) do czegoś nas prowadzą. Skłonności do zadawania sobie i innym pytań. Szczere życzenia najprostszych rzeczy.  

* powyżej: ilustracja Marty Ignerskiej z  książki "Którędy do gwiazd" (wyd. Muchomor)