Mysi domek

Zapowiedź "Mysiego domku" wywoła w pewnych kręgach falę niemal euforii. I mnie przyprawiała o dreszcze. Myszy się nie boję :) W domu szczury (z Ikei). Lecz dawno temu to, co zobaczyłam na stronach tej książki nie pozwalałoby mi spać po nocach.



Dlaczego? Do dziś pamiętam fascynację i uczucie pochłonięcia przez  konstruowanie z-czego-się dało łóżek, szaf, dywanów, strojów i wszystkiego, co mogło upiększyć lokum brzydkich, plastikowych mini bobasów. Nie żyłam w epoce barbie, a nadmuchanym laleczkom, w które tak łatwo wchodziły szpilki (patent na kapelusze, które nie chciały się dopasować, woalki, broszki i etole) przyszło występować w poważnych rolach. Marzenia o piękniejszym świecie spełniały się w zabawie w urządzanie domku.

"Mysi domek" to też taka zabawa. Nie wiem co się za nią kryje, pewnie dziewczęca pasja i trenowanie się w stwarzanie domku (i świata). Autorka projektu Karina Schaapman, zbudowała go z wielu kartonowych pudełek i papier-mâché. W imponujących swą drobiazgowością wnętrzach użyła tkanin z lat 50., 60. i 70-tych. Jak pisze wydawca, w trakcie budowy, w głowie projektantki narodziły się historie mieszkańców "Mysiego domku". Widocznie większą pasję i pracę włożyła w to, co 5-latkę przyprawiło dziś o "Ochy": świat wyczarowany z drobiazgów i detalu.

W "Mysim domku" mieszkają Julia i Sam. Julia jest odważna i rezolutna, mieszka sama z mamą w malutkim pokoiku. Sam ma rozległą rodzinę, jest wstydliwy i bardzo grzeczny. Widocznie w mysim świecie chłopcom tak wolno.
Krótkie opowiastki o życiu codziennym dwójki przyjaciół towarzyszą zdjęciom domku. Niezbyt to częsta metoda powstawania ilustracji w wydanych u nas książkach dla dzieci. Gorzej jest z tekstem, dość banalnym i prostym. Czasem ma się wrażenie, że o niczym. Dla mnie. Bo jak się okazuje, dzieciom to nie przeszkadza. Pochłonięte przez świat miniaturowych artykułów spożywczych, instrumentów muzycznych, książek, mebli, butelek, plakatów, kołysek i leżaczków dla małych myszy, zauważają, że nawet mieszkańcy "Mysiego domku"  kupują w Ikei. Ale nawet te dzieci lubią przenosić się do innego świata.

Czytam te historyjki raz jeszcze, mam wrażenie, że  bez tego, dzięki czemu powstały byłby miałkie i nudne. Ale nawet opowieść o ospie wietrznej zyskuje, kiedy spojrzy się na myszkę Julię pokrytą szydełkowymi krostkami. Jest jeszcze coś - gdzieś w tle przemycony obraz domu i ulicy zamieszkanych przez różnych ludzi, tfu.. myszki. Zdarza im się nawet obchodzić szabat. Myszy też ludzie.
A ja idę szyć sukienki. Dla pantery i kraba. Domki będziemy budować 13 stycznia :)

"Mysi domek. Sam i Julia" wymyśliła, wykonała i napisała Karina Schaapman, sfotografował Ton Bouwer, tłum. Jadwiga Jędryas. Wydawnictwo Media Rodzina, 2012.