Dwoje ludzi

Doczekaliśmy się czasów, kiedy książki Iwony Chmielewskiej są jako pierwsze drukowane w Polsce (O tych, którzy się rozwijają) i kiedy te, które powstały "lata temu"  wznawiane są i u nas. Tego typu sformułowania stają się już chyba sloganami, ale warto świadomie patrzeć na kolejność, z jaką rodziły się książki autorki frapujących koncepcji. Bo i one się zmieniają. 

O książce "Dwoje ludzie" pisałam już wcześniej (>>tutaj), unurzana w euforii z powodu zdobycia edycji z 2009 roku na kraje hiszpańskojęzyczne (Hiszpania i Meksyk).

Dziś do rąk wzięliśmy wydanie polskie. Po nowej fotoedycji (niezawodona Daria Szadkowska), która wydobyła subtelności i półtony oryginałów, z nową typografią (niezawodona Dorota Nowacka). Dostajemy nieco odmienioną (ładniejszą) okładkę, wydobywającą piękno oryginału, czego do końca, niestety, nie odda nawet najlepsze zdjęcie.  Okładka ciekawsza, ale nie wiem jeszcze co sądzić o typografii. Nieco przeszkadza mi pogrubiona czcionka (siła przyzwyczajenia?), lecz zdecydowanie poprawniej i ładniej zgrywa się z obrazami, nie wchodząc im w paradę.

Książka nadal opowiada o całym skomplikowaniu jakie wiąże się z byciem w związkach. Pełna jest subtelności i punktów wyjścia do pytania o relacje międzyludzkie. Nasze miejsce wobec "drugiego". Partnera, partnerki, córki, matki, syna, brata...  I pewnie każdy z nas inaczej zobaczy metafory kryjące się w książce. Warto jednak zboczyć nieco z tropu, który wydawca podsuwa nam na okładce: 

Do podarowania w dniu ślubu, 

w rocznicę związku, do refleksji po rozstaniu

Jeśli przyjrzycie się postaciom z książki "Dwoje ludzi" to nie są oni jednoznacznie zidentyfikowani co do roli i płci. Człowiek na przeciw drugiego człowieka. W rodzeństwie, rodzinie, w parze "hetero" czy "homo". Ja i Ty na przeciw siebie. Co tak ładnie wydobywają wyklejki książki, wydobywające istotę spotkania ze złudzeń... optycznych. 

To chyba jedna z książek Iwony Chmielewskiej "bardziej" dla dorosłych. Ale patrząc na uwagę, z jaką mimowalnie przyglądają się naszym relacjom dzieci, zapewne wiele ciekawego i od nich można usłyszeć. Byleby nie mówić nad ich głowami. A pochylić się nad tym, co oboje zobaczymy, z różnych stron.

Tak wygląda pierwsza wyklejka

a tak oryginał:

Niespodzianką (dla tych), którzy zajrzą do dawnego postu o tej książce będzie brak ostatniej strony, domykającej metaforyczną opowieść cytatem z prozy życia. Przypadek czy przeznaczenie?

Sama autorka przyznaje, że zakończenie w koreańskiej wersji "Dwoje ludzi" to efekt presji wydawcy na "jednoznaczne" (co do płci) domknięcie. Dostajemy więc wersję bliższą pierwotnym intencjom, oczyszczoną, z silnym akcentem w zakończeniu. Niekoniecznie dosłownie rozumianym...


Gdy dwoje ludzi żyje razem, bywa że mogą zrobić wszystko.

Dwoje ludzi, tekst i ilustracje: Iwona Chmielewska. Wydawnictwo Media Rodzina, 2014.