Jenta som ikke kunne slutte å gråte//Dziewczyna, która nie mogła przestać płakać

Biorąc pod uwagę zbliżającą się porę roku, stany emocjalne z nią związane i inne okoliczności, postanowiałam z tą książką poczekać do odpowiedniej pogody. Pasuje do dziś.



Jestem szalona. Ceny w norweskich księgaraniach mnie zmroziły, choć pogoda podczas kilkudniowego pobytu bardzo nam sprzyjała. Ale TEJ książce nie mogłam się oprzeć (była jeszcze jedna ze skomplikowaną historią). "Jenta som ikke kunne slutte å gråte"  ("Dziewczyna/dziewczynka, która nie mogła przestać płakać"). Książka niekoniecznie o żałobie. O smutku po stracie. O rozpaczy. A może i nie?!

Nie wiadomo skąd się wzięła. Po prostu. Zastajemy ją pogrążoną  w rozpaczy. Gdzie ma swoje źródło niekończący się potok łez? Co jest jego przyczną? To nieważne. Pewnie każdy ma swój, istotny powód. Była kiedyś dziewczyna, która nie mogła przestać płakać. Próbowała nawet myśleć o czymś zabawnym, ale nie tak łatwo wymazać smutek...
Wylewające się łzy, padający deszcz, płacz przez sen, płacz, w którym tonęły jej szkolne zeszyty. I świat dokooła, który jej nie dostrzega. Świat na obrazach w szaro-brązowej, zimnej tonacji. Obojętny, aż do granic absurdu, podobnie jak absurdalny jest potok smutku, zamarzający w ślizgawkę. I jeżdżące na łyżwach dzieci, i sikające psy. Czas jednak mija. Może nie leczy ran, ale pozwala dostrzec świat z innej perspktywy. Nadchodzi wiosna. I odwilż. Dokąd zaprowadzi dziewczynkę? Czy będzie płakać aż do ostatniej strony?!
"Jenta som ikke kunne slutte å gråte": O uczuciach poważnie traktowanych, nie do końca śmiertelnie poważnie.

  

i co stało się dalej?

"Jenta som ikke kunne slutte å gråte" tekst: Sara Li Stensrud, ilustracje: Maja Nøkleby. Wydawnictwo: Gyldendal, 2011.